پاسخی برای یکی از خوانندگان پست روزنامه اطلاعات و چاپ کارهای من به اسم مریم محمدی

این پست رو میتونید اینجا ببینید اما چون کامنتهای این پست زیاد شده وقتی قسمت کامنتها برید تعدادی از کامنتهایی که این اواخر توسط خوانندگان گذاشته شده رو نمیبینید که باید انتهای پست کلمه  " Load more  " رو بزنید تا قادر به دیدن همه کامنتها بشید


یکی از خوانندگان  که خودشون رو یکی از اعضای سایت مامی سایت   " سایت مریم محمدی" معرفی کردن چنین کامنتی برای من فرستادن :

دوست عزیز
من خواننده خاموش وبلاگ شما هستم و هنر شما رو همیشه تحسین میکردم و می کنم . در حال حاضر هم یکی از اعضای مامی سایت هستم و قبلا هم عضو تحریریه یکی از مجله های کشور
خودم رو معرفی کردم که بگم من هم اگر جای شما بودم و عکس کارهامو تو یه روزنامه میدیدم بسیار ناراحت میشدم و این مسئله برای من هم پیش اومده که بدون ذکر اسم و منبع کار منو کپی کردن و غیره
اما حرف من چیز دیگریست
قصد من و شما از درست کردن وبلاگ و کذاشتن دستورهامون تو نت چه چیزی هست ؟
نشون دادن اینکه عکاسی خوبی داریم
اینکه خیلی هنرمندیم
یا اینکه می خوایم به مردم به زبان ساده پز بدیم
یا می خوایم دانش و هنرمون رو منتقل کنیم
من برای اولین بار که وبلاگتون رو دیدم و پروفایلتون رو که خوندم احساس کردم که شما با کمال سخاوت دستورها و عکسای زیباتون رو در اختیار خواننده ها گذاشتید و برای من بسیار ارزشمند بود تا اینکه چند روز پیش که اومدم بهتون سر بزنم با این مشکلتون مواجه شدم
من کار این خانم رو تایید نمی کنم و با ایشون صحبت هم نکردم اما آیا شما اجازه دادید که ایشون کامنتشون تایید بشه و بتونند از خودشون دفاع کنند
آیا من و شما به همه قوانینی که برامون وضع شده احترام می گذاریم؟
آیا این درسته که شما به این راحتی شخصی رو محکوم کنید و اجازه ندید کامنتهاش تایید بشه بعد از اینکه چرا سایت عضو جدید نمی پذیره دلخور باشیم !
آیا شما همین پست منو برای خوانندگانتون می گذارید ؟
مطمئنا نه !
من هم تمام اینها رو برای شخص شما نوشتم و منظورم فقط این بود که بگم ما تو دنیای کثیفی زندگی میکنیم و این آسیبهایی که مبیبنیم رو خودمون برای خودمون درست می کنیم و مختص ما ایرانیها و مریم محمدی ها نیست ضمن اینکه باز هم کار این خانم رو تایید نمی کنم چون باهاشون صحبتی نکردم و نمی تونم یک طرفه به فاضی برم و قضاوتشون کنم اینو هم بگم که مطمئن باشید پولی که روزنامه های ایران برای چاپ مطلبی به شما پرداخت می کنند اینقدر ناچیز هست که از تصور شما خارجه این رو فقط به خاطر این عنوان کردم که بدونید پول عامل کپی کارهای شما نبوده
موفق و موید باشید


و پـــــــــــــــــــــــاسخ من در جواب  کامنت این  شخص:

به بعضی‌ چیزا اشاره کردید، که لازم توضیح داده بشه:



اینکه قصد یک نفر از درست کردن وبلاگ چیست، چه ربطی‌ داره به اینکه عکس‌های طرف را بردارند و با پاک کردن نام وبسایت اشٔ منتشر کنند؟ مگر قصد من این بود که به بالا بردن سطح دزدی و فساد در کشور کمک کنم؟ .

شما میگید به خاطر پول این کار رو نکرده !! خودشون میگن به خاطر معروفیت نبوده !!!
اگر به خاطر پول و مطرح شدن نبوده، اینکه خیلی‌ بد تره!!

یعنی‌ نظر شما اینه که ذاتشان خراب بود که اینقدر راحت از یک هموطن‌شان دزدی کنند؟؟
 اینجا دادگاه نیست، ولی‌ طبق اصول قضایی‌ (لا اقل در کشور‌های پیشرفته)، انگیزه و قصد نمیتواند حتا در دفاع متّهم مطرح شود و قاضی حتا اجازه نمیده به متّهم که بخواد بگه چرا این کارو کرده. مهم، فقط و فقط آنچه واقع شده و نتیجه نهایی است. انگیزه فقط برای خود متّهم یا محکوم و افکار عمومی مهمه، نه در برابر قانون.

نوشته اید:
"من برای اولین بار که وبلاگتون رو دیدم و پروفایلتون رو که خوندم احساس کردم که شما با کمال سخاوت دستورها و عکسای زیباتون رو در اختیار خواننده ها گذاشتید و برای من بسیار ارزشمند بود" 

من از روز اول در پروفایلم نوشتم که اگر کسی‌ می‌خواهد در جایی‌ از عکس‌ها همراه با مطلب استفاده کند، لازم است که به این وبلاگ اشاره شود. نه که حتا لوگو یه وبلاگ از عکس‌ها پاک شود. این را شما چطور میتونید توضیح بدید؟ من با کمال سخاوت عکس بذارم اینجا، تا هر کس خواست عکس را بردارد و حتا لوگو را هم بشیند و پاک کند و به اسم خودش در معروفترین روزنامه ایران چاپ کند؟ عکس‌ها برای خوانندگان است، نه برای سارقین!

ایشان هیچوقت نخواستند اینجا کامنت بگذارند و از خود دفاع کنند. کلا یک ایمیل تا به حال از ایشان دریافت کرده‌ام و متنش را هم نمی‌خوام اشاره کنم چون ممکنه نخوان. اگر خواستند، متنش رو اینجا میگذارم همراه با جوابی که به ایشون فرستادم بقیه هم ببینند.حـــــــتی در ایمیل خودشون گفتن که نمیخواهند کامنت بزارن توی وبلاگم!!


نوشته اید:
" آیا من و شما به همه قوانینی که برامون وضع شده احترام می گذاریم؟"

در مورد احترام گذاشتن به قوانین ، بد بودن دزدی که یک چیز خیلی‌ بدیهی‌ است و نیاز به قوانین ثانوی ندارد. مثلا اینکه شما (اگر از ایران کامنت گذاشتید) به قانون فیلتر احترام نمیگذرید، دلیل می‌شه که دزدی هم بکنید؟؟ این هم شد دلیل؟ یا به همه قوانین احترام بگذریم، وگر نه ازمان دزدی بشه، مشکلی نیست!! جدی که نمیگید؟

نوشته اید:
" منظورم فقط این بود که بگم ما تو دنیای کثیفی زندگی میکنیم"


اینکه در دنیای کثیفی زندگی‌ می‌کنیم، برای بار ۱۰۰امّ، هیچ ربطی‌ نداره که بریم دزدی کنیم یا اگر ازمون دزدی بشه، به روی هم بخندیم. نکنه به نظر شما خودمان هم به کثیف تر شدن این دنیا کمک کنیم بد نمی‌شه؟


نوشته اید:
"و این آسیبهایی که مبیبنیم رو خودمون برای خودمون درست می کنیم"

حالا میرسیم به مهمترین نکته یه حرفاتون. این خودش یک کتاب یا پست مستقل می‌خواهد، ولی‌ اینجا بطور خلاصه مینویسم. یک مرضی در برخی‌ کشور‌های شرق و ایران وجود دارد به اسم مقصّر دانستن قربانی!! اینکه دختری مورد تجاوز قرار میگیره، برمی‌گردن بهش میگن تقصیر خودته که مثلا باز لباس پوشیدی یا به فلان لات خندیدی. حتا اگر باز لباس پوشیدن یا به دیگران لبخند زدن در جامعه‌ای خلاف قانون باشد، این توجیه کننده یه اینکه متخللف بهش تجاوز بشه نیست.

اگر شما در ماشینتان را باز بگذارید و ماشین را دزد ببرد، شما مقصّر این سرقت نیستید. باز بودن در ماشین، جرم دزد را سبک تر نمیکند