شارلاتانیسم از نوع رو بجلو قسمت دوم

خوب پس از اینکه یکی از دوستان عزیز زحمت کشید و کامنت مورد اشاره محمدی را پیدا کرد، اینجا می گذارمش تا بیشتر به عمق فساد و دروغگویی این مرد وقیح  و زنش پی ببرید.
از کافه شمشیری هم سپاسگذارم که فریز کردن یک صفحه اینترنتی را یادم داد. با این چیزای تکنولژی تعجب اوره برخی ها فکر می کنند میشه دیگران را براحتی گول زد.
پست اصلی این است: کلیک
خب صفحه فریز شده این است: کلیک

خوبیش اینه که صفحه فریز شده در سایت دیگری میزبانی می شه و هیچ کسی نمی تواند تغییرش بدهد.


کل چیزی که مریم  محمدی  بر اساس اون ادعا می کنه مطالب منو با توافق دوستانه دزدی کرده اینه:

Maryam-MohammadiJanuary 19, 2011 4:38 PM

دوست عزیز
من مدیر ( سایت تخصصی بانوان - مامی سایت ) هستم. از طریق سرچ با وبلاگ خوبتون آشنا شدم و باید به این همه هنر و خلاقیت احسنت گفت. این کامنت رو بابت عرض خسته نباشید و دست مریزاد و همینطور کسب اجازه برای نشر برخی از مطالب خوبتون در مامی سایت ( البته با ذکر منبع و نامتون ) میذارم.
شاد و پیروز باشید

شکموJanuary 19, 2011 5:47 PM

سپاس مریم جان شما لطف دارید و خوشحالم کردین با کامنتتون

خواهش میکنم از نظر من باذکر منبع بلامانع هست و باعث افتخار هست برای من که بتونم مفید واقع بشم

شما جاییش روزنامه، چاپ، اطلاعات ، لوگوی حذف شده، به اسم خود مریم محمدی می بینید؟!؟!
یا نشر با ذکر منبع و نام در مامی سایت؟؟

این دو چه ربطی به هم دارند؟ من شاید خوب متوجه نمی شم، اگر کسی فکر می کنه حق با شوهر مریم محمدی است که می گه :"توافق دوستانه ای که به صورت عمومی در وبلاگ ایشان صورت گرفته بود، تعدادی از تصاویر ، در یکی از نشریات غیر تخصصی ( در زمینه آشپزی ) انتشار یافت" به من توضیح بده، من اگر اشتباه از من است، امادگیشو دارم قبول کنم.


جالب اینجاست که؛ خود شوهر مریم محمدی که در اون مطلب گنداب نوشتند:
"چرا ایشان در ژانویه 2011 ( اوایل بهمن 89 ) با سخاوت در قبال کسب اجازه مدیر مربوطه مبنی بر استفاده از عکسها پاسخ مثبت داده اند؟"
و اون دوست هم رفته و همه کامنت های ژانویه را مو بمو خوانده تا اینو پیدا کرد.
پس با این حساب تمام این مدت شوهر مریم محمدی از محل کامنت اگاه بود و باز با بی شرمی می گفت من حذفش کرده ام. نمی دانم به حساب حماقتش بگذارم یا شارلاتانی اش که نمی توانه بی دروغ زندگی کنه.

خب پس این بود اجازه ای که می گفتی؟

با روشن شدن این قضیه دیگر شاید نیازی به انتشار کامل ایمیل ها هم نباشد. مگر چیز دیگری برای روشن شدن وجود داره؟


راستش نمی دانم دلم به حال خود  محمدی  بسوزه با این شوهرش


به هر حال این ادم وقیح حرف اخرش اینا بودند:

1- بابت تمام 106 عکس و 52 مطلب دزدی شده، در مقابل 1 میلیون تومانی که من خواستم (و راستش نمی دانم خودم این همه از کارام را حاضر می شدم به این مبلغ بفروشم)،  مبلغ بسیار تحقیر کننده  صد و بیست و سه هزار و هفتصد و پنجاه تومان بابت خسارت و جلب رضایت پرداخت کنه.

2- من خواسته ام این بود که هر جا که در روزنامه اطلاعات (نسخه اینترنتی، چاپی را که کاری نمی شه کرد) کارهای من عرضه شده، اسم مریم محمدی با اسم من بعنوان تهیه کننده و عکاس عوض بشه. شوهر محمدی در این مورد، با کمال بی شرمی نوشت که مطالب را چک کرده و چون خانمش مطالب را تغییر داده بودند (!!)؛ صاحب اونا شناخته می شود!!
دقیقا نوشت:
"در خصوص اصلاح موارد درخواستی در روزنامه مربوطه، به اطلاع میرساند که حسب بررسیِ صورت گرفته، شما نسبت به مطالب نمی توانید ادعایی داشته باشید، لذا تغییر نام، تحت هیچ شرایطی برای شانزده مورد چاپی امکان پذیر نمی باشد؛ تنها جهت تصاویر چاپ شده، روزنامه می تواند به صلاحدید خویش در یک شماره اصلاحیه چاپ نماید که جهت تسریع در چاپ، پیگیر موضوع خواهم بود"


یعنی فکر می کنید ایشان می تونست مطالب را بدون عکس ها در روزنامه اطلاعات منتشر کنه؟ چرا اینکارو نکرد تا خیالش راحت باشه؟ آیا  بدون عکس های دزدی  حتی به دفتر روزنامه  راهش می دادند؟


یعنی من باید حساب کتاب شوهر محمدی را قبول می کردم که ارزش 106 تا عکس من،  صد و بیست و سه هزار و هفتصد و پنجاه تومان است؟
من اگر نخواهم عکس هایم را به این قیمت بفروشم، چه کسی را باید ببینم؟ اخه شما بیجا کردید برداشتید عکس ها را کش رفتید، الانم می گید پولش می شه اینقدر! وقتی داشتید دزدی می کردید چرا این بفکرتان نرسید که من ممکنه راضی نباشم؟ مگر به من گفتید عکسات را دانه ای 1160 تومان می خرند، می فروشی به این قیمت؟


 یک دزد ایا الان بابت این همه دزدی و وقاحت، انتظار حق پورسانت هم باید داشته باشد؟ بنظر می رسه، خودش فکر می کنه که چون زحمت دزدی و انتقال عکس ها بر دوش های خسته اش بوده، باید هم یک چیزی بهش برسه! چون اگر اون نبود که این عکس ها منتشر نمی شدند! بنظرتون اینطوری فکر می کنه؟ مضحک نیست؟

آیا به نظر شما خواسته های من بیش از اندازه بودند؟ ایا این مسوولیت روزنامه نبود که به حل این گندکاری بوجود امده کمک کنه؟ روزنامه که همان اول کاری با یک مسولیت شناسی مثال زدنی کل کاسه کوزه را سر مریم محمدی شکست و گفت که به همکاری با مریم محمدی از مدتی قبل خاتمه داده و شاید یک تصحیحیه در یک شماره منتشر کنه (ایا کرده؟)
ایا اگر هرکدام از شما بودید، برای 52 مطلب و 106 تا عکس دزدی،  صد و بیست و سه هزار و هفتصد و پنجاه تومان قبول می کردید و می رفتید پی کار خودتان؟ قبول می کردید کارها هم به اسم م م تمام بشود؟  ایا اعصابتان خرد نمی شد از این همه پررویی و وقاحت؟

اتفاق دیگری که افتاد و کمتر از این پیشنهادهای بی معنا نبود:
من یک تماس تلفنی 80 دقیقه ای با شوهر مریم محمدی داشتم ، که به اصرار ایشون و فرستادن ایمیل های خواهش میکنم با من تماس بگیرید  انهم بعد از 1 ماه از گذشت قضیه ان هم با تهدید من که اگر تا 4 روز دیگر کسی به ایمیل هایم جواب گو نباشد شکایت خواهم کرد  که اکثر دقایقش مشغول گفتن اراجیف بی ربط بود،مثل ماجرای اشنایی ایشون با همسرش تا خواستگاری و ازدواج!!!  فحش به دولت و روزنامه و کارمندان روزنامه مثل خانم "آ ر " که گویا ایشون باعث همه این مشکلات شدن
و اعتراف به اینکه خودش در جریان دزدی های همسرش هست چون هیچ دزدی رو از هم پنهان نمیکنند چون صمیمیت در بین این دو زوج دزد غلغل میکند  و... و در اخر با نمایش دادن شخصیت واقعی خودشان این مکالمه پایان یافت

پس از این بود که کامنت های فحش و الفاظ رکیک شروع شد. من راستش در این مدت طولانی وبلاگ نویسی هیچوقت پیش نیامده بود کسی بیاید کامنت فحش بنویسد! با شروع دخالت رسمی این ادم بی تربیت، این روند شروع شد. یعنی اینقدر یه ادم بزدل و پست باشه که بیاد بطور ناشناس در وبسایت یک زن، فحش بنویسه و بعد بره تو وبسایتش بنویسه چرا کامنت های من منتشر نمی شه؟!  :( من ماندم این مرد بی فرهنگ اگر خودش کامنت های ناسزا را نمی گذاره، از کجا می دونه کامنتاش منتشر نمی شه؟ پس چرا کامنت های مخالف من و همدردی باهاش منتشر می شه؟ 


 لااقل دزد هستی، جنتلمن باش! موندم کی محمدی می خواد به این مرد احمق یاد بده، موقع حرف زدن با یک خانم، القاب خانوادگی اجدادیش را استفاده نکنه.
آخه بی نزاکت جز تو کی می خواد وقتشو تلف کنه بیاد ناشناس کامنت های فحش بذاره که دلش خنک بشه! مردم مگر بیکارند کامنت رکیک بگذارند که می دانند منتشر نمی شه. جز کسی که اون قدر ترسو است که دلش می خواد فحش بده، ولی جرات نداره با اسم خودش باشه. همانطور که میخواستی به من ایمیل نزنی که هم شخصیتت ثبت نشه و هم حرفهای بی سر و ته  و هم اعترافاتت به دزدی همسرت




برای مشــــــــــــــــــــــــــــاهده بقیه دزدی های این دو زن و شوهر به این پست مراجعه کنید " روی کلمه به این پست کلیک کنید "